Είναι τρομακτικό.Παράγουμε πολύ περισσότερη γελοιότητα απ' όση αντέχουμε να καταναλώσουμε, την ξερνάμε βουλημικά, για να νιώθουμε το κενό της απουσίας όλων εκείνων, στα διαλυμμένα μας στομάχια.Τα βράδια των παραδοχών ευχαριστούμε τις ταινίες και τα τραγούδια που υπάρχουν για να ανταλλλασουμε δυο κουβέντες μ’αυτούς που αγαπηθήκαμε, αλλά όπως ακριβώς συμβαίνει με τα παιδικά μας όνειρα, γίνονται περαστικοί που προσπερνούν και μας αποστρέφονται.
Πριν δυο μήνες, αυτοκτόνησα πέφτοντας απο εκείνον τον τοίχο Παρελθοντος/Μελλοντος γωνια που συνηθίζαμε να σπάμε το κεφάλι μας παρέα, τότε που η αυτοκατστροφή ήταν το κοινό μα παιχνίδι.
Θυμάσαι; Έπεφτα μέσα στα αίματα σε έβλεπα μαζί μου και η κόκκινη θολούρα με έκανε να σε ερωτεύομαι. Ερωτευόμουν τις κοινές μας απόπειρες, πεθαίναμε μαζί και η ζωή ήταν ένα τέρμα που δεν ερχόταν. Εκείνη την μέρα που συνειδητοποίησα πως δεν υπάρχεις τελικά, σκαρφάλωσα και πήδηξα.Όταν επανήλθα, έπασχα απο αϋπνίες ή εφιάλτες οδυνηρούς και δεν κατάφερα να ξανακλείσω μάτι. Μαύρες σακούλες κάτω απ΄τα μάτια, να μαρτυρούν την κατάσταση μου. Μαύρες σακούλες, όπως τα σκουπίδια και τα πτώματα. Μια τσαλακωμένη υπόσταση. Δεν σιδερώνω ούτε καν το αίμα μου πια, μεταλλαγμένη σε χλωμό πρόσωπο απο μικρή ινδιάνα. Τρέχω με το ένα μάτι κλειστό και το παντελόνι ξεκούμπωτο, απ’ την κουζίνα στο χώλ και πίσω στο δωμάτιο, προσπαθώντας να καταλάβω πως βγαίνουμε απ’ το σπίτι. Δεν φυσά άνεμος εδώ και αδυνατώ να καμουφλάρω τις στάχτες απ’ το καμμένο μου παρόν. Το παρελθόν μου κάρβουνο και το μέλλον καπνός. Καπνός απο σβησμένα βρεγμένα τσιγάρα που δεν μοιραζόμαστε καν.Πώς άλλωστε; Έτσι κι αλλιώς δεν καπνίζω. Πώς άλλωστε; Έτσι κι αλλιώς δεν βρισκόμαστε.
Απλά να, μετά απο την χειμερία νάρκη ξύπνησα κάπως ζωντανή. Λίγο πιασμένη αλλά, ανάλαφρη.Δυσκολεύομαι να συγκρατήσω αυτην την όρεξη αλλά μπορώ ξανά να βγαίνω βόλτα χαϊδεύοντας εξώπορτες και ελπίζω πως θα σε ξαναβρω και σένα γιατί κάποιοι μου ‘παν πως υπάρχεις ή τέλος πάντων μοιάζεις αρκετά σε αυτό που νόμιζα πως είσαι.
Απλά, πως να στο πω, δες με. Φαίνομαι.
Είμαι εκεί.
Είμαι εκεί.
Κυλλάω στο μάγουλό σου και εξατμίζομαι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου