μια ρωγμή που δεν είναι τομή ούτε σχισμή ούτε ραφή
την βλέπεις μα δεν υπάρχει ούτε το 'πριν' ούτε το 'μετά' της
την ψηλαφάς
είναι απαλή
έχει χρώμα και γεύση
όχι απο αίμα
ούτε απο δέρμα
έχει γεύση αλμυρό γλυκό πικρό και καυτερό πολύ
τόσο που σκέφτεσαι αν θα ξαναδοκιμάσεις
βάζεις τη γλώσσα σου ακριβώς ανάμεσα στα δόντια και τα χείλη σου
και τη δαγκώνεις
και προσπαθείς να καταλάβεις
τί είναι αυτή η ρωγμή
η ρωγμή είναι τα χέρια σου που εξαφανίζονται
όπως οι λέξεις σου
την στιγμή που τα δάχτυλά σου τρέμουν για ένα άγγιγμα
και το σαγόνι σου
σφίγγεται πριν χαμογελάσει και πριν μιλήσει
αλλά
τελικά απλώς χαμηλώνει το βλέμμα σου και τραβά τα πόδια σου μακριά
η ρωγμή είναι αυτή η στιγμή που τα δάκρυα στερεύουν πριν γίνουν
σπασμοί του κορμού
ανάσα κοφτή
βλέμμα απλανές
η ρωγμή έχει ροή και οστά και υφή άγνωστη
έχει ήχο και σε νανουρίζει
τη χορεύεις
διαπερνά το σημείο της σπονδυλικής σου που είναι πάντα πιασμένο
και δεν μπορείς να πεις τίποτα γι' αυτή που να μην σου ακούγεται γελοίο
σε…
-ποιό είναι το ρήμα που ήθελα να πω και εξαφανίστηκε;
το 1907 ένας ασπρόμαυρος πίνακας ήταν ο λόγος για ένα συμφωνικό ποίημα προάγγελο ενός ύμνου μιας ολόκληρης γενιάς
το 2017 η ρωγμή ήταν ουλή και τομή και σχίσμα
στα 27 σου δεν σε είχα γνωρίσει
δεν είναι αργά για να προσπαθήσω να καταλάβω τί είναι το τέλος
η αρχή δεν έχει πριν ούτε μετά
άρα και το τέλος μπορεί να μην έχει
μπορεί να είναι μια ρωγμή
την ψηλαφάς
και προχωράς
τα καινούρια μωρά
βγαίνουν μέσα απ' την κοιλιά τους
αφού γαμήθηκαν με τα εαυτά τους
και εγκλωβίστηκαν σε διπλό ρόλο
η γέννα πονά
η ζωή (ξανα)ξεκινά.
