και ειναι αυτες οι στιγμες που ξαφνικα σκεφτεσαι τα παντα. ο,τι εχεις ζησει μοιαζει σαν ενα μικρο κουτι το οποιο , ειναι θολο. θολο και δεν μπορεις να ξεχωρισεις μεσα σε αυτο τιποτα. και νιωθεις μαζι τα συναισθηματα ολου του κοσμου. και ενω στην αρχη ειναι το θολο της ρουλετας που γυρναει και αναρωτιεσαι που θα σταματησει η μπαλα γινεται το μαυρο. μαυρο απο ολα τα χρωματα μαζι. μαυρο γιατι δεν ξεχωρισες ποτε τα καλα απο τα ασχημα. μαυρο γιατι εχεις μαθει να φερνεις την καταστροφη, μαυρο γιατι δεν οριζεις τα παντα.

δεν ξερεις να διαχωρισεις το “ειναι" σου απο τα γεγονοτα. λες και καθε μνημη σε τραβαει σε αλλο δρομο. και καθε δρομος δυσκολος. καθε επιλογη καταρα και ευχη μαζι. και μενεις ετσι, χωρις να μπορεις να συνεχισεις . χωρις να κουνιεσαι . προσπαθεις μα οι σκεψεις δεν σε αφηνουν. 

και πας που;πουθενα δεν πας. δεμενος με σχοινια των σκεψεων σου. και οι φοβοι σου η ατσαλενια μπαλα κατω κατω.

και τα κουβαλας, τα κουβαλας. ελπιζοντας πως μια μερα θα βγεις απο τα τειχη της φυλακης σου. πως μια μερα θα ζησεις και συ σαν τα πουλια που πετουν. 

μα δεν ξερεις τι να κανεις. οι τοιχοι τοσο ψηλοι και οι ανθρωποι γυρω σου και αυτοι τα χουν παρατησει.

ξερεις πως υπαρχει τροπος αλλα βαθια μεσα σου σε φοβιζει το αγνωστο. αυτο που ειναι εξω. προτιμας την ζεστη της μιζεριας.

οπως τα ζωα που αρεσκονται να καθονται πανω απο τις ακαθαρσιες τους γιατι εκει ειναι ζεστα. ετσι μενεις και συ στο οικειο περιβαλλον ολων σου των φοβων και των κομπλεξ. ποιος δεν φοβαται την ελευθερια του; ποιος δεν σκεφτηκε ποτε να μεινει για παντα ενα παιδι που εξαρταται απο τους γονεις του;

φανταζεσαι την ζωη εξω απο τον τοιχο…πανεμορφη,ιδανικη. χωρις τοιχους χωρις αλυσιδες,χωρις το βαρος της μπαλας,χωρις προγραμμα ρουτινα και θλιμμενα προσωπα.

και ξαφνικα ερχεται η ωρα να βγεις. βρισκεις την πορτα μισανοιχτη. τι θα κανεις τωρα; ναι, μπορει να σε δουν, να σε πιασουν. μπορει να αποτυχεις. μα τι θα χασεις; κλεισμενος στη φυλακη θα μεινεις! θα εχεις ρισκαρει ομως το να βγεις. φοβασαι πως θα διαχειριστεις τη ζωη εξω. μην το σκεφτεσαι, το προβλημα θα λυθει οταν προκυψει. αποφασισε γρηγορα. τωρα. η πορτα ειναι εκει. δεν μπορεις να δεις αν υπαρχει φυλακας ουτε που ακριβως θα βγεις. αλλα μπορει να βγεις….

σκεψου το. γρηγορα καποιος θα την δει και θα την κλεισει. ή καποιος αλλος κρατουμενος εξισου μιζερος με σενα στην οψη μα στο πνευμα ελευθερος θα σου παρει την θεση. καποιος που δεν θα φοβηθει την κατακραυγη και θα αντεξει την αποτυχια. οι ευκαιριες χανονται φευγουν αν η πορτα κλεισει δεν ξερεις ποτε θα ξανα ανοιξει. και μπορει να κλεισει απο τον ανεμο μπορει απο τον φυλακα μπορει και να μεινει ανοιχτη και συ να την κοιτας γιατι ποτε δεν ρισκαρεις. τρεξε σου λεω. μα τα ποδια σου ειναι βαρια. λες και δεν υπακουουν στην θεληση, μα τι γινεται; και η ρουλετα γυριζει…..

λαχταρα. φοβος και επιθυμια μαζι. αυτο ειναι. φοβασαι και αυτο δεν σε αφηνει να χαρεις. μα ντρεπεσαι κιολας. αν σε πιασουν; τι εχεις να ακουσεις….

δεν θες να βγεις λιγο απο την ρουτινα ομως; κι’ας ειναι επωδυνο αυτο. και η αλλαγη δεν ηρθε αναιμακτη. αν δεν τολμησεις, ποτε δεν θα κερδισεις. η φυλακη σου ειναι το μυαλο σου και οχι οι τοιχοι. ποσοι αλλωστε μεσα σε φυλακη μεγαλουργησαν;  φυλακη θα ζεις και αν βγεις εξω. γι αυτο δεν τολμας την εξοδο. και μενεις ασαλευτος να κοιτας την πορτα λες και κοιτας ενα οπλο οπλισμενο απεναντι σου. 

αν δεν βγεις απο την φυλακη του μυαλου σου, μην προσπαθησεις να βγεις απο καμια φυλακη των γυρω σου. αν ελευθερωσεις εσυ τον εαυτο σου, τοτε και οι αλλοι θα ειναι πια αδιαφοροι θαμνοι στα ματια σου.