κι όταν φτάνει κανείς σ' αυτό το μέρος,
το απόλυτα ηλιόλουστο και ζοφερά σκοτεινό
το ταυτόχρονα παγωμένο και γεμάτο θαλπωρή
που τυγχάνει κάποιοι άνθρωποι να φοβούνται
σ' αυτό το μέρος που όλα βαραίνουν κι όλα αλαφραίνουν με τρόπο ανεξήγητο
εκεί που δεν ακούγεται τίποτα και αφήνεις τις σκέψεις σου σε ελεύθερη βοσκή
μόνο που τρώνε τα σπλάγχνα σου και αντί να ηρεμήσουν
θεριεύουν
σ' αυτό το μέρος που έχω τα πάντα και τίποτα
που πια ο πόνος καταλαγιάζει και είναι αφόρητος
σ' αυτό το μέρος που δεν πατάει άλλος άνθρωπος
δεν χωράει άνθρωπος
παρότι είναι απέραντο σαν το σύμπαν
σ αυτό το μέρος
δεν μου λείπει τίποτα
γιατί μου λείπουν όλα
και είμαι ασφαλής
γιατί δεν υπάρχει κάτι χειρότερο
και αυτό
είναι πάντα η μεγαλύτερη ανακούφιση
να μην υπάρχει κάτι χειρότερο.
