τί υπάρχει;
βγάλε τα γυαλιά σου
τί υπάρχει;
βάλ’τα πάλι
τί υπάρχει;
πείστηκες τώρα πως υπάρχουν τόσα ακόμα;
φέρε το πιάτο
τί υπάρχει;
υπάρχει δέρμα και φως που αλλάζει
υπάρχει η μουσική
υπάρχουν λέξεις που δεν έχεις πει
φέρε το πιάτο
τί υπάρχει;
υπάρχουν αρθρώσεις και στάσεις
υπάρχω εγώ στο παιδικό μου δωμάτιο, ένα με τον τοίχο, το χαλί, το πάτωμα, να μην ξέρω τί να κάνω με τα πόδια μου και να τα κρατώ στον αέρα, γιατί τα πόδια είναι τα παιχνίδια μου
φέρε το πιάτο
τί υπάρχει;
υπάρχετε εσείς και σας παρατηρώ, καμιά φορά κλείνω τα μάτια και ακούω όσα δεν λέτε, όπως κάθε μέρα, αλλά σήμερα νιώθω άνετα γιατί έχετε μαλακώσει και νιώθετε τις διόδους
νιώθω τόσο όπως πάντα που το μόνο που μου κάνει αίσθηση είναι το ότι επιτέλους είστε πιο ρευστά
φέρε το πιάτο
τί υπάρχει;
αλλάζετε υφές και επίπεδα και οι ήχοι σας είναι λέξεις, προτάσεις, παρακλήσεις και ‘γω μακάρι να μπορούσα να σας ανακουφίσω αλλά,
αλλά όχι γιατί υπάρχουν ακόμα πολλά πάρα πολλά να αισθανθείς
γιατί λείπουν ακόμα διαστάσεις
γιατί νομίζεις πως ο χάρτης σου με τις εμπειρίες μαυρίζει
ενώ εγώ σου λέω πως δεν έχεις διανοηθεί ποτέ τα επίπεδα
σκέφτεσαι πάντα έτσι;
εντελώς
εσύ γιατί δεν κάνεις εμετό;
γιατί έχω συνηθίσει
τί;
δεν φρικάρω ούτε που βλέπω πράγματα που δεν φαίνονται
ούτε που δεν βλέπω πράγματα που υπάρχυν
τα πόδια σου πως δεν τα ξεχνάς;
μα, τα ξεχνάω
πώς αντέχεις τους δισδιάστατους ανθρώπους;
μα, δεν..
και τί κάνεις;
μοιράζω προσκλήσεις για το χώλ μου
κι έρχονται;
αμέ, με αρκετό ενδιαφέρον
και μετά;
αν δεν τρομάξουν, μένουν εδώ και δεν γυρνούν πίσω
για κανέναν και καμία
και γω; χωράω στο χώλ;
το χώλ δεν σε χωράει, το χωράς
δηλαδή;
αγκαλιά.
