χρειάζονται μόνο δύο ψιχάλες, φοβάσαι το υγρό; ξέρω πως ναι.
ο χρόνος δεν είναι ίδιος στα μάτια μας.
you are drowning but time is your friend
τον αφήνω να με χαράσει είμαι οι ράγες του είναι οι ράγες μου
είναι ο λαβύρινθος σε ευθεία γραμμή
έτσι μόνο έχω να με αντιληφθώ’
τα βήματά σου είναι ελαφρά φοβάσαι να με χαράξουν
και γω σου το ζητώ
και συ φοβάσαι; ναι ξέρω πως φοβάσαι.
δεν θέλεις να μιλάω για σένα, ούτε αντέχεις να μιλώ για μένα
θυμώνω που δεν σ’ αγαπάς και εσύ θυμώνεις που σ’ αγαπώ
φοβάσαι; ναι ξέρω πως φοβάσαι.
όταν μένω μόνη, νιώθω ασφαλής γιατί δεν υπάρχει χειρότερο ούτε δυσκολότερο.
ξέρεις πως φοβάμαι; ναι φοβάμαι.
όταν η λίμνη μέσα μου βαθαίνει, τότε οι φωνές των ανθρώπων ηχούν στ’ αυτιά μου ψεύτικες.
όταν η στάθμη της λίμνης αυξάνεται, κρύβομαι γιατί θα πνίξει εμένα και τους γύρω μου.
την καταπίνω.
imagine a lake it is dark outside but it is darker inside breathe deep
καταπίνω την παλίρροια και γίνομαι χείμαρρος.
και η λίμνη μέσα μου βαθαίνει.
και η στάθμη αυξάνεται.
και κρύβομαι.
και οι φωνές των ανθρώπων ξεμακραίνουν.
και σκαρφαλώνω την ανεμόσκαλα με τους αγκώνες, για να τους φτάσω.
και μιλώ μαζί τους.
και φαντάζω θεώρατη, γιατί κουβαλώ το ύψος μου, απ’ τα έγκατα της λίμνης ως την κορυφή της ανεμόσκαλας.
και μοιάζω παράλογη ή υπερβολική.
γιατί η υπέρβαση είναι παράλογη και υπερβολική.
ή υπεράβολη.
ξέρεις πως φοβάμαι; ναι φοβάμαι.
πάρα πολύ φοβάμαι.
και η ανεμόσκαλα δεν κατεβαίνει με αγκώνες.
ξέρεις πως φοβάμαι;
ναι φοβάμαι.
πάρα πολύ.
at the edge of your mind there is a cliff dive
it is dark outside but it is darker inside use your fear
έτσι ξεκίνησα
να φτάσω τους ανθρώπους απ’ τη λίμνη.
να τους φέρω κάτω, να δουν την παλίρροια.
να δουν το χείμαρρο.
να δουν τους αγκώνες να ανεβαίνουν την ανεμόσκαλα.
έτσι ξεκίνησε, με είδαν χωρίς πόδια.
και ξέρεις ποιός είναι ο μόνος δρόμος;
το υγρό.
φοβάσαι; ναι ξέρω πως φοβάσαι.
ξέρεις πως φοβάμαι; παρα πολύ φοβάμαι.
there is only you
written while listening to a random song
May 2020
