12.11.16

νέα κατάληξη


κάπως έτσι καταλήξαμε
με τρυπημένα δάχτυλά και μυαλά
απο εκείνο το λάθος αδράχτι
που δεν μας ξόρκισε σε λήθαργο
αλλά σε λούπα ποτισμένη με
βρωμερά υγρά
εικόνες ξεθωριασμένες
μυρωδιές θανάτου
και ήχους μηχανών

το χειρότερο ωστόσο
ήταν το κατεστραμμένο παραμύθι
το τσιμέντο της πραγματικότητας
μετά απο κάθε πτώση
μιας και τα φτερά που μας πούλησαν
ούτε τώρα άντεξαν το βάρος της ύπαρξης

κάπως έτσι καταλήξαμε
με σπασμένα γόνατα και βεβαιότητες
να πιπιλάμε τις τελευταίες εναλλακτικές
πριν τις ξεράσουμε
ρουφώντας ζωή απο την ένταση του μίσους
για τους χαρούμενους ποιητές

το χειρότερο ωστόσο
ήταν πως φανήκαμε οι γενναίοι
αρνούμενοι την υποταγή
ενώ απλά δεν σκύψαμε 
λόγω πόνου φριχτού
υποφέραμε σιωπηλά μορφάζοντας
ζηλεύοντας λίγο
όσους ξεμπέρδεψαν αβίαστα
απο την διαδικασία

κάπως έτσι καταλήξαμε
με φθαρμένα ρούχα και όνειρα
να περιπλανιόμαστε στα πεζοδρόμια
με τη δίχως ζωή
παρατηρώντας την ανεξέλεγχτη πορεία του κόσμου
προς τον υπερέλεγχο

κάπως έτσι καταλήξαμε
με γεμισμένα τασάκια και πνευμόνια
προσπαθώντας να σπάσουμε τα σίδερα της ζυγαριάς
παίζοντας τα ρέστα μας
υπέρ των λίγων και κακών
σφηνωμένοι στο περιθώριο 
του στατιστικού λάθους

το χειρότερο ωωστόσο
δεν ήταν παρά η φοβία μας
πως πάντα υπάρχουν περισσότεροι απέναντι
απ’ όσους λογαριάζαμε
κι όσοι παραιτούνται απο ‘δω,
αυτομάτως προσλαμβάνονται απο 'κει.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου