16.6.15

Χορικο

Να μουσκεψω με δακρυα την μπλούζα σου
όσο θα με σφιγγεις στην  αγκαλιά σου
κι όταν το νωπο μου βλεμμα συναντησει το δικο σου αμέσως να χαθεί ,
δίνοντας χωρο σ'αλλες αισθησεις.
Βυθιζοντας τις σκέψεις  του κοσμου στα σκοτεινά μονοπάτια της αντικειμενικότητας 
και ξυπνωντας τους βαλσαμωμενους Διονυσους ,
που ο κερβερος της λογικής  φυλαει,
μην τυχει κανεις και υπερβει το νομοτελειακό και το συντελεσμενο.
Κι ας ακουστεί η πιο γλυκιά μελωδία απο τις ανάσες μας
και  ο πιο ωραίος χορός απ τα κοινά παραπατήματα .
Ας λιώσουμε μαζι πανω απ την άβυσσο 
κι ας εχουμε για φοντο τους ανθρωπους
κι ο στροβιλισμος  ας ειναι η πηγή,
για όλες τις δυνάμεις που μας λείπουν .
…θελω..



Μόνο οι υγιεις ανθρωποι, εγραψαν τραγωδιες. 
Βγαλμενη η τεχνη απο την ζωη, απο τα παθη, αναζητώντας απεγνωσμενα αυτην την καθαρση. 
Την λυτρωση. 
Που ομοια της χαρα, στον κοσμο δεν υπαρχει.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου