νιώθεις το αδιέξοδο
Τα πόδια σου πίσω τραβάς
Μα μπροστά προχωράς
Στην ελκυστική απογοήτευση
Γνωρίζεις το σκοτάδι
Ποθείς την αλλαγή
Παρακους την προσταγη
Μα διαλέγεις απλά δρόμο χειρότερο
Βασανίζεσαι υποφέρεις
Και τέλος συμβιβάζεσαι
Άδικα κουράζεσαι
Τους κάνεις την χάρη
Το μυαλό σου φυλακή
Που το γκουανταναμο την τρέμει
Μπλεγμένος σαν αιμμη
Σε ερυθρόκύτταρο ζαβο
Δεν χρησιμεύεις δεν προσφέρεις
Ανίκανος ακόμα και για το λάθος
Θέλει και ψυχή και πάθος
Να σαι ο τρελός κι ο εγκληματίας .
Νιώθεις σκουπίδι
Καλά να πάθεις
“πρεπει να μαθεις"
Ποιος "πρέπει"ρε βλάκα ;
Ψάχνεις μια λύση
Τα παρατας
Στην τέχνη γυρνάς
Ανάβεις τσιγάρο .
...πανε βδομαδες που γραφτηκε, αλλα ειδικα το τελευταιο διστιχο τριγυριζει συνεχεια στο κεφαλι μου, ενω η ερωτηση ΠΟΙΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΡΕ ΒΛΑΚΑ; συνεχως βγαινει απο το στομα μου ακουγοντας ανθρωπους να λενε την μοιρολατρικη λεξη πρεπει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου