Να μουσκεψω με δακρυα την μπλούζα σου
όσο θα με σφιγγεις στην αγκαλιά σου
κι όταν το νωπο μου βλεμμα συναντησει το δικο σου αμέσως να χαθεί ,
δίνοντας χωρο σ'αλλες αισθησεις.
Βυθιζοντας τις σκέψεις του κοσμου στα σκοτεινά μονοπάτια της αντικειμενικότητας
και ξυπνωντας τους βαλσαμωμενους Διονυσους ,
που ο κερβερος της λογικής φυλαει,
μην τυχει κανεις και υπερβει το νομοτελειακό και το συντελεσμενο.
Κι ας ακουστεί η πιο γλυκιά μελωδία απο τις ανάσες μας
και ο πιο ωραίος χορός απ τα κοινά παραπατήματα .
Ας λιώσουμε μαζι πανω απ την άβυσσο
κι ας εχουμε για φοντο τους ανθρωπους
κι ο στροβιλισμος ας ειναι η πηγή,
για όλες τις δυνάμεις που μας λείπουν .
…θελω..
Μόνο οι υγιεις ανθρωποι, εγραψαν τραγωδιες.
Βγαλμενη η τεχνη απο την ζωη, απο τα παθη, αναζητώντας απεγνωσμενα αυτην την καθαρση.
Την λυτρωση.
Που ομοια της χαρα, στον κοσμο δεν υπαρχει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου