το νόημα

μπαίνω σε μια λούπα

δεν με εκφράζει σου λέω

και συ εκεί

χωρίς έλεος να εμφανίζεσαι

χωρίς να σου το επιτρέπω

και να εξαφανίζεσαι,

πριν το ευχηθώ

βλέπεις, θέλω τους όρους μου

το ξεστομίζω 

το μετανιώνω αυτόματα

γυρίζω πλάτη μήπως γυρίσει και ο χρόνος πίσω

μήπως το ξεχάσεις

και σταματήσω να ντρέπομαι

γυρνώ να σ’ αντικρίσω

ήδη έχεις γίνει ο καπνός

που εισπνέω μανιακά

-αφού δεν φτάνεις-

μερικές βδομάδες αργότερα 

απο την τέταρτη φορά

είχα κόψει το κάπνισμα

σε είχα ξεχάσει

αποστειρώθηκα

απολυμάνθηκα

φόρεσα τα λευκά

και ωπ,

να 'σαι πάλι

πριν το καταλάβω

τα λευκά κουμπώνουν πίσω

'δεν είναι αστείο' σου ψελλίζω

και φτερουγίζω μακριά

θυμάσαι τότε που σου γύρισα την πλάτη;

δεν άντεχα να μην αντέχω άλλο

θα εκραγώ και δεν θα σου 'χω πει το μυστικό,

δεν έγινες ποτέ καπνός

μα κάτι μάτια

που δεν με άφηναν να ησυχάσω δευτερόλεπτο

σε σκοτώνω

σε διώχνω 

σε ξεχνώ

σε αποδομώ

μα λίγο πριν ανέβω στην σκηνή

το πτώμα που έκρυψα στο καμαρίνι

δεν υπάρχει

το αίμα στους τοίχους είναι δικό μου

και συ

ίσως και ποτέ να μην υπήρξες.