ψήνεσαι για το αύριο;

ρε γαμώτο
όταν γκριζάρει ο ουρανός

δεν φεύγω βιαστικά απο το σπίτι

για να με πιασει στο δρομο

η μπόρα

και να σου πω

"ηρθα!

να σε υγράνω,

και να στεγνωσουμε μαζι"

όταν κάνει πολύ κρύο

κρυώνουν και τα δυο μου χέρια

οπότε τα ρουφάνε τα μανίκια μου

γιατι κανείς δεν ειναι 'κει

να ψαξει τα ακροδαχτυλα μου

τα χρωματιστά

-οπως ακριβως

ρουφαει ο λαιμος μου

την γλωσσα μου

μην τυχει και ακουμπησει κανεναν-

οταν ξυπναω στον υπνο μου

ειμαι μόνη μου

και ξερω πως το πρωί

θα μαι μονη μου

και αυριο 

παλι μονη μου

αλλα, πότε δεν ημουν μονη μου;

αυτο πιο πολυ μισω

που δεν ζω το σημερα

που δεν εχω την ελπιδα να συναντησω

ουτε το δικαιωμα να σκεφτομαι

κανέναν

οπότε ελπιζω σε εναν περίεργο

που με ψηνει

και θελω να ερωτευτω χωρις να τον ξερω,

-μα τουλαχιστον ξερω

πως πριν του δειξω τα δοντια μου

μεσα απο καλοσχηματισμενο χαμογελο

και πριν ανοιξω το μεσα μου

με αγκαλιά

θα ρωτησω:

" εισαι εγκεφαλικα αναπηρος;"