Περι γραμμων

-Η κινηση

ξεκινα

απο τα δαχτυλα.

-Το παρατηρει 

κανείς αυτο;

-Συγκεκριμενα, οχι.

Αλλα ειναι αυτο,

που βοηθα εν τελει

στο να δοθει πορεια

κατευθυνση

και υφος,

στην κινηση.

Αλλωστε το θεμα,

στο χορο

να παρουσιασεις 

μια κυμαινομενη

γραμμη δεν ειναι;

Τεθλασμενη γραμμη

που προσαρμοζεται

στην δικη σου ευθεια.

Ημιευθεια καλυτερα.

Με σημειο Ο,

καπου,

στην δεκαετια του ’90.

Ή μηπως ημιτονοειδης;

Να σε κοβω ξανα

και ξανα,

ατελειωτα,

ανεξαρτητα

με την δικη σου πορεια.
Ανεξαρτητα απο
την διαφορα
φασης.

Σιγουρα,

δεν ηταν δυο ευθεις,

που απλα συναντηθηκαν

και τραβηξαν γι’αλλου.

Οι συναρτησεις τους,

ειχαν πολλα κοινα σημεια,

για να εχουν τοσο

διαφορετικες κλισεις.

Μια σταθερα βεβαια,

αλλαζει τα πραγματα παντα.

Ξαφνικα, 

οι ευθεις με κοινη κλιση,

αλλαζουν ακαριαια.

Μοναδικη λυση,

ο μηδενισμος της σταθερας.

Παραγωγιση '

Το τονιζω αυτο.

Ενα "+β" στο "αx" μου,

ειναι ικανο

για ολικη

μεταστροφη,

μετακλιση.

Μα, 

ειναι αδυνατον

να αντισταθω

στην μετακληση.

Καθε φορα,

που με τραβας

ξανα

στο σημειο τομης.

Ακροτατα

εχουν ηδη 

υπαρξει πολλα.

Και αλλα τοσα,

σημεια καμπης.

Τιποτα δεν αλλλαξε.

Ή μαλλον,

ολα αλλαζουν 

διαρκως.

Οταν παιζω,

η μουσικη

για μενα,

ειανι γραμμες.

Σαν ρευματα

που τρεχουν,

πρασινα σε μαυρο

φοντο,

ετσι φανταζομαι,

παντα τους ηχους,

τους χρωματισμους.

Σαν καρδιογραφημα.

Αλλα ουτε ετσι ακριβως.

Αλλοτε καμπυλες,

αρμονικες,

αλλοτε ακαθοριστες

αιχμες και

αποτομες εναλλαγες.

Αλλαζουν τα επιπεδα,

αλλαζει η ταχυτητα.

Χορος, μουσικη,

φυσικη.

Ειναι αυτη,

η λεπτη γραμμη,

που ψαχνω

να βρω.

Υπαρχει,

οσο θελουμε,

να υπαρχουμε.

Μεχρι,

να αποφασισουμε,

πως δεν θα

ξαναεμφανιστουμε

ποτε,

στο ιδιο πεδιο,

το μαγνητικο,

βαρυτικο,

χωροχρονικο.

Μα, ολα αυτα,

δεν υπαρχουν.

Αρα τι ψαχνουμε;

Εισαι το

πιο ομορφο χαος.

Και οταν,

η εισβολη μου εκει,

επανακινει

παραγωγη ρευματων,

οι ευθεις αποκτουν ξανα,

τις παλιες τους θεσεις.

Συνθεσεις.

Και ξαφνικα, 

μολις βρεθω στον ιδιο χωρο,

σε συγχωρω.

Μαλλον και συ.

Κατι ζητας,

κατι ζητω,

συζηταμε.

-Εχεις πολυ ωραιες

αποψεις,

πρωτοτυπες,

ενδιαφερουσες

που ομως,

δεν ταιριαζουν,

με την κοινη μας 

γραμμη.

-…..

Συγγνωμη,

που δεν ειμαι,

αυτο που θελατε.

Κι’ο μονος λογος,

καυλα που με στεναχωρησες,

ειναι γιατι στα ματια μου

δεν βρηκες

αυτο που ηθελες.*

Πλεον,

το γραμμικο

συναισθημα,

αποτυπωνει

καλυτερα,

την  γραμμικοτητα
της προγραμματισμενης

πραγματικοτητας.

Της πραγραμμικοτητας.

Μαλλον ειμαι μικρη

και οι γραμμες,

μου φαινονται

μονοτονες.
Αλλο η σταθεροτητα
στην υπαρξη,
αλλο η
μονοτονια,
στην πορεια.

Υπερβολες.

Σε αλλα τεταρτημορια,

αλλα προσημα.

Αλλο spin 

στο τροχιακο μας.

Ισως να ταν τυχαιο,

καποιου ειδους

κβαντικο τροχαιο.

*cortes - αφη ρημαδα