_the rest in explosion

βιώνοντας την παρουσία της απουσίας (σου)

στούκαρα στην εξής επώδυνη συνειδητοποίηση 

'οφείλω κάποτε να ζήσω έξω απ’ το μυαλό μου'

γαμώτο,

η συγκαλυμένη αμηχανία

μου τα σκάει σε υπεροψία

σε πλησιάζω και σ’ αποφεύγω διαδοχικά

λες και βρίσκω όσα ψάχνω

διανύοντας την απόσταση

απο το εδώ στο εκεί

απο το εγώ στο εσύ

λες και φουσκώνω το ακορντεόν της ύπαρξης

μεταβάλλοντας αποστάσεις

περιμένοντας τον ήχο της συμπίεσης

να με επαναφέρει στο ασφαλές νοθρό τίποτα

η φυσιολογία του ήχου

υπονοεί μείζονα

του απόηχου, θα στμπληρώσω

πάντα ελάσσονα 

ο απόηχος είναι ετεροχρονισμένος και κουβαλά ιστορίες

όπως εγώ

-δεν βγαίνουν τυχαία ούτε τα μάτια/ούτε τα ονόματα-

επιρρεπης στους συναισθηματισμους

ευγνωμωνώ την καμικάζι

που δεν συνταγογράφησε θήτα διεγέρτες

για τους υποδοχείς

κάνοντας διαλλεκτική σε μια διάλεκτο κατανοητή

απο ελάχιστους
βλοσσυρούς θαμώνες στους νευρώνες μας

τιτιβίζω κακές λέξεις και ειρωνίες

προσθαφαιρώ πρίσματα, συνιστώσες και σταθερές

οι διαιρέσεις βγάζουν ξανά και ξανά

εμένα ατόφια στο πηλίκο

οπότε σε καταχωρώ ως ένα(ν) άρτιο

παραδίνομαι στην αφαιρετική διαδικασία

δημιουργώντας συνθέσεις 

με ποικίλα ηχοχρώματα και σχήματα

μα στάνταρ χρώμα

αγνοώντας το κενό κρύο στρώμα

και μετανιώνοντας όσα δεν είπα ακόμα

έλα πάρε με αγκαλιά ρε γαμημένε

ή

χέσε με χοντρέ

εγώ θα σ’αγαπώ και μη σε νοιάζει

δεν θα βγάζω την κουκούλα ούτε στον ύπνο

αν τύχει και βγείς απ’ το μυαλό μου

να χαθείς στα μαλλιά και στο λαιμό μου.