θα βγεί

μέσα στα τείχη της πόλης

ανακριτικός πρωινός ήλιος

και μεις,

σαλιγγάρια 

μετά απο βροχή παραισθήσεων

σε χώρους πολύχρωμους

τέρατα ιπτάμενα

φυτά κρεμαστά

υγρά πολυτελείας

στομάχια τρύπια

βλέμματα

χαμόγελα εξαντλημένα

σιωπηλό ανέβασμα

μετά τα τελευταία σκαλοπάτια

λιποθυμία στα στρώματα

όνειρα αυθυποβολές

επιθυμιών ανεκπλήρωτων

φημισμένος γαλλικός Νότος

βόλτες το σούρουπο

αντιφάσεις

το δώρο σου

παράλληλες μοναχικότητες

συνειδητές αποστάσεις

πάλι πρώτος

μόνος

οι μουσικές μας

μου κάνεις την χάρη

γραφικές πατισερί

τελευταίες στιγμές

σφιχτά αντίο

ξανά

η σκέτη γεύση 

μου και σου

φλόγα/ρομάνς

γέλια

χαμόγελα μουδιασμένα

σιωπηλό κατέβασμα

μετά τα τελευταία σκαλοπάτια

λιποθυμία στα στρώματα

όνειρα αυθυποβολές

επιθυμιών ασίγαστων

αθάνατο ελληνικό καλοκαίρι

λήθαργος /γλυκός θάνατος

κουνούπια αφορμές/νέες πληγές

οι μουσικές μας

δεν προλαβαίνεις καμία χάρη

λεωφορεία

τελευταίες στιγμές

εννοείται το αντίο

αδυναμία
-

πάει καιρός/ μένει καιρός
-

σκέτες γεύσεις,

οι μουσικές μας
-

θα βγεί  η χρόνιά,
                               θα βγεί μικρό μου.