Does that make me crazy?

https://youtu.be/rE2EWYdXQFI


εμείς είμαστε 

δυο ξενοι πια,

αλλά τα ασυνειδητα μας

ειχαν ηδη κανει παιδια

ξεμεινα εγω,

με ορφανά βρεφη 

απογόνους  των πεθαμένων

ονείρων μας,

που αν δεν σκότωνα

θα με κατασπάραζαν

καθως τρεφονταν 

απο τον ψυχισμο μου

ετσι λοιπον,

κάποια τα έπνιξα

με τα ιδια μου τα χερια

κοιτωντας τα κατάματα,

κάποια τ' άφησα

να πεθανουν απο ασιτία

κι’άλλα έκλαιγαν τοσο σπαρακτικα

που θυμάμαι να μου βαζουν άλλοι

το μαχαιρι στο χερι

και να τα καρφωνουν με δυναμη

ξεψυχησαν ολα

ένα προς ένα

εβρασα καποιων τα οστα

και εφτιαξα ζελεδακια

που μασουλουσα για μηνες

ακούγοντας ιστοριες για ερωτευμενους

άλλα τα γεμισα 

με καψιματα απο τσιγαρα 

που σβηνα 

με μανία πανω τους

πληγιαζοντας τ’αψυχο σωμα

τα βαλα σε κορνίζα

και τα μοίρασα 

ως πινακες ζωγραφικης

κι' άλλα τα χρησιμοποιησα 

για να φτιαξω φυλαχτα

κοσμήματα και  ποιηματα

α, χρησιμοποιησα

και το σπαρακτικο κλάμα

ως θέμα

και συνεθεσα 

μια τοκατα και φουγκα

μου 'χες ‘πει πως 

"καπως ετσι ληγουν 

οι μεγαλοι ερωτες

και οι τρελες ιστοριες"

-απο όλες αυτες τις λεξεις

μονο το τρελη

συγκρατησα.

ω, ναι.

ίσως ακούγομαι λιγο τρελη

για τους χρηστες της “λογικης”

της “κοινης αισθησης”

-πότε έγινε αισθηση η λογικη

ποτέ δεν καταλαβα-

βασικα, ειναι η ίδια θεωρια

με αυτη που ο ερωτας ειναι χημεία

και η αναρχία ουτοπία

καθόλου δεν διαφωνω

-ετσι ειναι!

αλλά εγω, ειλικρινα,

είχα ανάγκη να μεταβολισω

καπως

όλες τις πρωτες υλες

που  διεθεσα για την γενεση 

και τις πηρα πισω

με αλλη τεταρτοταγη δομη

-σαφως-

μα εξισου ενδιαφερουσα!

..κι όσο για τις θεωριες

η νοσταλγία

της απολαυστικης ηδονης

μπορεί να σε σκοτωσει

και η χαρά της μικρης αλλαγής

φτερά να σου δωσει.