Στάρνταστ

μπερδεύτηκα

γιατί δεν μπόρεσα ποτέ

να καταλάβω έγκαιρα αν κάθε πληγή σου

με ελκύει να την γλείψω

να με κολλήσω τα μικρόβια της

ή να μπήξω ένα πυρακτωμένο μαχαίρι

για το καλό σου

προσπαθώ να ερωτευτώ

πέρα απο τα ψυχολογικά

απωθημένα διεγνωσμένα

επουλωμένα

-ανοργασμικές μετοχές προστασίας-

μακριά απο το πώς

έμαθα να βιώνω την ηδονή

κλείνομαι σ’ενα κουτί

ενα δωμάτιο

που κάνω καυτό με καπνό

καίγοντας σκέψεις

η μεγαλύτερη απόλαυση

είναι το καυτό νερό πάνω στο δέρμα μου

ό,τι κοντινότερο σε χαδι

βρίσκεται σπίτι μου

μετά γελάω

η νεκροκεφαλή

στην βιβλιοθήκη

είναι γλυκιά με τον σκούφο 

το κασκόλ και τα γυαλιά

"να, κάποιος θα μπορούσε 

να ερωτευτεί αυτό”

ό,τι κοντινότερο

σε αισιόδοξη σκέψη

βρίσκεται στο κεφάλι μου

και όσο μακραίνω

απο τον έρωτα

θέλω να ψάξω την ζωή

πέρα απο κάθε όριο

πριν τα 400 

μετά τα 700

στο βλαβερό υπέρ 

μήπως βιώσω εκεί

την αδρεναλίνη

την εθιστική εκστατικη

ταχυπαλμία και έξαψη

αφου δεν έχω ελπίδα

να τη δημιουργήσω

ελπίζω να βρω την κατασταση

και να βουτήξω μέσα με το κεφάλι

και όπου βγάλει

...κι' ας μην βγάλει

κάθε φορά λέω

ίσως απόψε πεθάνω

ε, χαλάλι

δεν αντέχω πάλι

να γυρνώ σπίτι

κλαμμένη

γεμάτη γκρι

υγρασία

απο τους τοίχους

του πηγαδιού

έχουν ξεμείνει μόνο

κάτι κόκκοι 

ονείρου και φόβου

σαν σκόνη 

μες τα μαύρα μου μάτια

βουρκώνουν

και γω τα τρίβω με μανία.