ενδεχόμενα
έμμετρα μα φάλτσα
στα τροπικά πεντάγραμμα
κλεφτά συνωμοτώ προσφέροντας
μεσοβδόμαδο εθισμό
σε στερημένα απο βίωμα παιδιά
προσφέροντας απλόχερα
την έλλειψή μου
-μακάρι απλόποδα
μα, μόνο απλόδοντα-
σιδερένιος καρπός
ασταθής κλείδα
πλησιάζω μεθοδικά προς το κεφάλι
απεύχομαι τις εποθυμίες μου
ηρεμώντας με Άλλων
δεξιά-αριστερά
τώρα-
πάλι αριστερά
-εννοούσα μετά,
όχι
απ, καλύτερα!
μ’αρέσει να ρισκάρεις
μα λίγο πρόσεχε τις τσίτες
για να 'χει νόημα
τί νόημα
γλείφουμε αλουμίνια και νιπτήρες
όταν αδειάζει το σπίτι απο μάτια
και καταπίνουμε άτσαλα ατσάλινα σάλια
σφίγγω τα δόντια ώσπου ματώνουν
ανοίγουμε τα πόδια στο ταβάνι και στο πάτωμα
ακριβώς όπου και το μυαλό μας
μα η γεύση της σκουριάς
στη γλώσσα
είναι απ' το αίμα μου
όσες βρύσες κι αν ρουφήξω
δεν ξεδιψώ
καταπίνω λεπίδια
