yummy poison

never try to catch or grab

anoint and lick 

damn,

lick ’n’ baste 

we 're in liquid 

-that’s why,

you don’t breath,

-that’s why,

i don’t see,

-that’s why,

we just feel-

relax ’n’

feel the immunity  

of it, in it.

there are no life jackets here,

no oxygen masks

there is only soft skin to swim*

stop shattering 

this yummy poison

is so sticky

i’ m stuck

so, i lick to revive

the bad bitch

-too fucking late,

i ‘m lava,

                coal,

           ash ’n’ dust

                 -in the wind

so,  lost in the atmosphere

what a relief!

f r e e d

"another  aloof something/

               or just a special nothing”.

*"soft enough?"

         " the softest"

“hard to find”

         “harder to touch"

λευκό μαρμαρωμένο

-Έχω δύο παπλώματα και καμία έμπνευση. Στη θέση μου τί θα πρότεινες;
-Να σταματήσεις να μιλάς τόσο.
-Μα πως να σε αγγίξω χωρίς χέρια, γλώσσα και λέξεις;
-Γιατί χωρίς χέρια και γλώσσα;
-Τα χέρια και η γλώσσα μου είναι γλύφανα γι’ αυτό και τα κρατάω μαζεμένα.
-Λαξεύεις;
-Ενίοτε.
-Περίεργο.
-Γιατί;
-Δεν πίστευα πως έχεις την υπομονή να σμιλεύσεις.
-Μαθαίνεται. Δεν το κάνεις, συμβαίνει γι’ αυτό και το αντέχεις.
-Εσύ πως σμιλεύεις δηλαδή;
-Πλαισιώνω ένα πεδίο και τρίβω να γίνουν οι λέξεις σκόνη. Μετά, δεν εισπνέω ούτε κόκκο.
-Και μετά;
-Αυτό για άπειρες φορές.
-Και πως παίρνει μορφή;
-Δεν.
-Τότε;
-Εθίζεσαι στο άμορφο. Παύει να υφίσταται το στερεο, σκόνη που με τη θλίψη ρευστοποιείται.
-Οι άνθρωποι είναι κερί;
-Οι άνθρωποι είναι κέρινοι.
-Τοτς αγαπάς τους ανθρώπους;
-Σα μαλακώσουν.
-Αν δεν;
-Προσπερνώ να μην με πάρουν τα θραύσματα.
-Σαν σπάσουν;
-Σαν νομίσουν πως δεν θα.

beige eyes

we ‘re alive ’n’ we don’t care

your purple hair;

oh, more than enough

your white pale skin;

oh, more than happiness 

this pussy i’m taking home tonight

needs no light,

no glitter,

no.

-just ,

just needs,

just needs and that is just a need.

as i build,

-i destroy

as i claim,

-i reclaim

and as you get to know

you are running

as you get to assume

you are running away

but if you knew

you would just want me dead*

simplicity is utopia

as long as the brain exists,

exhausts-

as long as we are talking,

we are descending into imbecility.

desire running

-but, also

ruining;

me

      us

you

              the world.

-sometimes i wonder

why we keep on struggling,

willing that much to change this world 

which we hardly ever understood/discovered/met (etc)

while,

we can create these little new  worlds,

between ;

your eyebrows and my toe

my tongue and your Diary, 

my asspects and your fantasy

your hands and my absence

                                                  meow

keep collecting memories

to share with that girl

and the other,

the Other

-oh, this Other.

what you wish;

i just don’t care

since i’m alive

you, Other.

and that,

is the achievement

i never asked anyone

to appreciate.

                                                              meow

*something in me, you like more than myself

so wanting to destroy me

seems fair and sincere, 

beloved mirror*

paranoid inlay

dreaming of

a bloody maternal body in slices

-meaning slaughtered-

and me

walking around

walking  over

standing upon as a woman

at last, without mother

so,

woman

-meaning free-

prohibition 

and you,

your reflection into my eyes

-meaning soul-

the ego i’ m trying to kill.

‘Εgo trained in action'

so i hurt myself

again and again

bitchin’ my life

making my way to silence

-not meaning serenity at all-

sadly,

there is no action in a frozen reflection

-meaning absence-

so there is no place to welcome my inner conflicts

-meaning existence-

so i keep becoming voluptuous

in a quarrelsome way

-meaning arrogance-

'sadistic jouissance’ 

as if i were obliged to -but,

I

disobey

-meaning struggling-

‘cause licking your dick

-meaning Ego-

gives me this taste of truth

i lack

the dick is the truth 

and

that is the unspoken .

βολική προσκόλληση

καταπακτές ιδεών

γεμάτες σκόνη και μούχλα

μυρωδιά αποσύνθεσης

και υπερήφανης ναρκισσιστικής μοναξιάς

ζαλάδα απ’ την πηχτή ατμόσφαιρα

συνθλιπτική υγρασία
σαδιστικά εξοντωτική για δέρμα, οστά και πνεύμονες

ανάσες κοφτές

    ανάσες ξέπνοες

         ανάσες κομμένες

σχοινί και βιβλία άφθονα

άνθρωποι λιγοστοί

κυρίως,

νεκροί διάσπαρτοι 

στις γωνιές

του μετακαφκικού ανήλιαγου εφιάλτη

που επιλέξαμε

μαζί με την ολική άρνηση

της ανθρώπινης μας φύσης

φθορά /ανάγκες /ένστικτα

στο καζάνι

θέλω να νικηθώ πριν χάσω

λυσσασμένα αυτοκαταστρέφομαι

αναμένοντας την εξάχνωσή μου

στωικά

καρτερώντας τ’ αυτονόητο.



έστω προσπάθησα,
    κι ας μην μου στάθηκε κανείς ποτέ όπως τα ποιήματα

                       κι ας μην τ' ομολόγησα.

αν δεν προλάβω

      μάθαμε ολοένα να κρατάμε μικρότερο καλάθι για τα όνειρα και τις ελπίδες μας,

απογοητευτήκαμε τόσο που το αφήσαμε στην άκρη, μην κουβαλάμε άδικα

     μας κράτησαν τότε τα χέρια και χωρίς προσδοκίες νιώσαμε τ’ άγγιγμα, γλυκαθήκαμε

κι όταν το χάσαμε κόψαμε και τα χέρια να γλιτώσουμε την οδύνη της νοσταλγίας, 

   κι ύστερα, ανακαλύψαμε πως είχαμε στόμα και φωνή μα, μας τρόμαξε ο ήχος των δοντιών κι αγαπήσαμε τότε μόνο τη σιωπή

    κατάπιαμε τις γλώσσες μην τολμήσουν ποτέ ξανά μήτε να γευτούν μήτε να προφέρουν επιθυμιες, 

αυτοτιμωρητικά δώσαμε τέλος,

πλένοντας κάθε βράδυ καλά-καλά το στόμα με μελάνι φτύνοντας λεξούλες στο χαρτί να γλιτώσουμε απο ημικρανίες και στομαχόπονο.

    Κάθε που ζούσαμε, τόσο λιγοστεύαμε, μείναμε ένα τίποτα αφού σπαταλήσαμε όσα είχαμε 

-άλλα τα ψείρισαν, άλλα τα δώσαμε-

   στέγνωσε η ζωή και θα ‘ταν κρίμα να τελειώσει,

χωρίς να σου ‘χω πει

πως το να πάψεις να ζείς μοιάζει γλυκιά ανακούφιση στη φρίκη

μα φαντάσου λίγο,

ένα κόσμο, με σουρεαλισμό αισθητική και κίνημα μωρό μου.

Δεν είναι ηδονικό;

Σου ‘χω φυλάξει κρυμμένη κάτω απ’ το κρεβάτι μου,

ακόμα μια ευκαιρία*,

για ‘κείνες τις ρέουσες, φλεγόμενες

απατηλά απύθμενες

αποδομητικές, χημικές

και προπάντων

πληγωτικά υπαρξιακές και υπαρκτές

μηδενιστικές, ατονάλ φαντασιώσεις μας

                                                                  * που δεν είναι στο χέρι σου να χάσεις.

μιλώντας για το 'μετά'

- Σου αρέσει να δακρύζεις;

- Μου αρέσει το 'μετά' του.

- Πάντα σου αρέσει μόνο το 'μετά'. Τί είναι το 'μετά';

- Κάτι χωρίς προσδοκίες και απρόοπτα. 

  Κάτι χωρίς άγχος και φόβο.

- Το 'μετά' είναι το μέλλον;

- Όχι, σίγουρα όχι.Οριακά το αντίθετο ακριβώς.

- Παράδοξο.

- Αδιέξοδο. Ένα ακόμα δηλαδή. 

- Αν το 'μετά' δεν είναι το μέλλον τότε τι;

- Το ύστερο, το ύστατο.

- Μιλάς πάλι για θάνατο;

- Ναι.



συνεντεύξεις αντικειμένων